Category: Family – Οικογένεια

Μην επιλέξεις τον εύκολο δρόμο
με ακούς;
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί
Μόνο ψευτιά και πλάνη.
Μη επιλέξεις τον εύκολο δρόμο
με ακούς;
Δεν υπάρχει τίποτα για εσένα εκεί
Μόνο ενοχή και λήθη.
Μην πλανευτείς, μην ξεχαστείς
στα εύκολα μονοπάτια.
Κράτα ψυχή και καρδιά ζωντανή
και ξεκίνα...
Βάδισε στον αληθινό, 
στον ωραίο, στον δύσκολο.
Βάδισε στο δρόμο της ζωής
Με ακούς;
Είναι όλα εκεί! 
Κράτα ψυχή και καρδιά ζωντανή
και ξεκίνα...
Μάζεψε τους θησαυρούς του Παραδείσου
στα δύσκολα, καλό μου
και δε θα πλανευτείς, δε θα ξεχαστείς
Με ακούς;
Μην επιλέξεις τον εύκολο δρόμο
Είναι κενός, μοναχικός
και δεν ανήκεις εκεί.
Κράτα ψυχή και καρδιά ζωντανή
και ξεκίνα...
Ό,τι ψάχνεις είναι εκεί, στα δύσκολα!
Κράτα τη φωνή μου, κράτα την ευχή μου
και ξεκίνα...
Ο δρόμος της ζωής σε περιμένει
Με ακούς;


Don't choose the easy way
can you hear me;
There's nothing there
Only lies and delusion.
Don't choose the easy way
can you hear me;
There's nothing for you there
Only guilt and forgetfulness.
Don't be fooled, don't be forgotten
on easy trails.
Keep your soul and heart alive
and start …
Walk to the true, beautiful, and difficult way.
Walk the path of life
Can you hear me;
It's all there!
Keep your soul and heart alive
and start …
Collect the treasures of Paradise
from the difficult way, my good boy
and you will not be misled, you will not be forgotten
Can you hear me;
Don't choose the easy way
It's empty, lonely
and you don't belong there.
Keep your soul and heart alive
and start …
Everything you are looking for is in the difficult way!
Keep my voice, keep my wish
and start …
The road of life awaits you
Can you hear me;

Ζεστό τούτο το δάκρυ
σαν εκείνο το ζεστό, 
 κράτημά σου.

Μιά χούφτα σου,
 ολάκερος ουρανός γύρω
από τα τρυφερά δαχτυλάκια μου.

Ένας ουρανός 
που μου τον έδειξες
για ν'ανοίξω τα φτερά μου.

Σαν Δαίδαλος μου φώναζες
να είναι φρόνιμο το πέταγμά μου.

Κι εγώ που δεν ήμουν Ίκαρος
άκουσα κάθε πρόσταγμά σου.

Και πέταξα ψηλά, μα φρόνιμα,
πολύ πολύ μακριά σου.

Μα κοιτάζω πάντα γύρω μου
με τη διορατική ματιά σου.

Κι όταν κλαίω κι όταν γελώ
το κάνω με τη δύναμη
της απέραντης καρδιάς σου.

Και δε μισώ,
γιατί μίσος δε μου δίδαξε
η όμορφη αγκαλιά σου.

Μα τα δαχτυλάκια μου 
δεν είναι πια μικρά και τρυφερά
και σκλήρυναν, πατέρα
με τη τόση δουλειά...

Και τα φτερά μου, 
δεν ανοίγουν όπως παλιά
μα κουρασμένα παφλάζουν
μεσ τη τόση συννεφιά...

Εσύ να ξέρεις,
εκείνο το ζεστό κράτημά σου
δε με αφήνει να εγκαταλείψω,
μπαμπά...
Κι εκείνη η χούφτα σου 
σαν ολάκερος ουρανός...

Κι η δυνατή φωνή σου,
να λέει, φρόνιμα παιδί μου...

Να ηχεί 
δίνοντάς μου το πρόσταγμα,
πέτα ξανά...

The tear is warm
like your hand,that
holds mine .
A handful of you,
embraces my tender fingers 
like the sky.
A sky
that you showed me
to open my wings.
You sounded like  Daedalus
"Fly wisely".
And I who was not Icarus
I listened to your every cry.
And I flew high, but wisely,
very far away from you.
But I always look around me
with your insightful look.
And when I cry and when I laugh
I do it by force
of your endless heart.
And I don't hate,
because your beautiful hug
didn't teach me any hatred.
But my fingers
they are no longer small and tender
They are more hard, father
so much work …
And my wings,
they don't open like they used to
but they are tired
in the overcast …
You need to know,
that the warm hold of you
doesn't let me give up,
dad…
And that handful of you
like a dark sky …
And your loud voice,
to say, my child walk wisely …
Your voice sounds
giving me the appendix,
fly again …