Μα γιατί τόση σιωπή;/ Why so much silence?

Γιατί τόση σιωπή;
Έπρεπε να ουρλιάζαμε σαν λύκοι σε υψώματα να τρόμαζε το κακό,
Κι όμως τόση σιωπή...
Έπρεπε να ουρλιάζαμε για το χθες, το σήμερα και το αύριο,
Κι όμως μία ησυχία κυριέυει παντού που σε θυμώνει,
Ποιοι γιοι ματώνουν ξανά; Ποιες μάνες πνίγονται στους λυγμούς τους, 
ποιος πόλεμος σαρώνει το σήμερα;
Σαν εκείνον τον πόλεμο που έζησα χθες, που ζω σήμερα και που θα ζήσω αύριο,
Κι όμως όποιος κι αν είναι αυτός ο πόλεμος δεν κάνει φασαρία...
Είναι ήσυχος, αθόρυβος και δεν ενοχλεί..
Νιώθεις να ενοχλεί; 
Μα κανείς δεν ουρλιάζει! Κανείς δε φωνάζει! 
Χάθηκαν οι λύκοι, χάθηκαν οι δυνατοί..και γίναμε πρόβατα έρμαια ενός αθόρυβου κακού...
Πάντα το ήξερα, πως Εσύ δεν ήθελες κοπάδια να γονατίζουν σε αυτή τη ζωή,
Λύκους ήθελες να τρομάξουν το κακό, να ουρλιάξουν για το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Μα γιατί τόση σιωπή; 
Θα έπρεπε να ουρλιάζουμε, σου λέω, να τρομάξουμε το κακό...

Why so much silence?
We had to howl like wolves on hills to scare evil,
And yet so much silence …
We had to scream for yesterday, today and tomorrow,
And yet a silence reigns that it angers you,
Which sons are cursing again? Which mothers drown in their sobs,
what war is sweeping today?
Like that war I lived yesterday, that I live today and that I will live tomorrow,
And yet, whoever this war is, it does not make a fuss …
It is quiet, quiet and does not disturb ..
Do you feel bothered?
But no one is screaming! Nobody shouts!
The wolves were lost, the strong were lost … and we became sheep captive of a silent evil …
I always knew that YOU did not want herds to kneel in this life,
YOU wanted wolves to scare evil, to scream for yesterday, today and tomorrow.
But why so much silence?
We should scream, I tell you, to scare the evil...